Oké. We hebben begrepen dat woede een natuurlijke emotie is en dat het onder bepaalde omstandigheden onze relatie met kinderen kan beïnvloeden. Het is nooit te rechtvaardigen dat we ons er door laten meeslepen of gewelddadige reacties laten ontwikkelen.
Ouders zijn enorm
Niemand zal verrast zijn als ik er tegen getuig opvoedingsstromen die het kind zien als een kleine manipulerende demon en egoïstisch die alleen de maat wil nemen en dat, als we niet op de stoep staan, we levend zullen eten en uiteindelijk onze hand opsteken als we het niet op tijd opsteken.
Misschien zijn we het vergeten hoe klein zijn de kinderen. Stel je voor dat iemand van wie we volledig afhankelijk zijn, absoluut zowel emotioneel als in termen van ons eigen voortbestaan, de controle verliest en ons bedreigt.
De dreiging hoeft geen onbetwistbaar geweld te zijn. Het zou genoeg zijn met een schreeuw of een woord van haat of minachting, of de dreiging om te stoppen met van ons te houden of ons te vertellen dat we waardeloos zijn. Gewoon die persoon die zo belangrijk voor ons is, van wie we het beeld van onszelf ontvangen, geeft ons rechtstreeks de schuld van zijn gebrek aan controle, zodat het hele kader van ons zelfrespect uit elkaar valt.
reclameBovendien, die persoon waar we dol op zijn, die boos tegen ons schreeuwt en onze hand opheft, ook al laat hij het niet vallen, het is enorm. En als ik enorm zeg, bedoel ik enorm. Die persoon meet en weegt tot twee, drie of vier keer wat wij. Voor een jong kind is onze hand groter dan zijn gezicht. Stel je voor dat een reus van vijf meter naar je schreeuwt en zijn enorme hand voor je ogen wuift. Ik zou sterven van angst. Om die angst voelen kinderen zich wanneer een volwassene in woede en dreiging voor hen opkomt, gedreven door woede.
Eens aangenomen dat we moeten leren beheers woede jegens kinderen, of dit directe oorzaken zijn of hulpeloze slachtoffers van onze frustraties voor andere oorzaken, we kunnen de stap nemen om controletechnieken te leren.
Wanneer de spanningen enorm zijn
Elke persoon is anders en vitale omstandigheden zijn ook anders. Op dit moment zijn er veel vaders en moeders onder enorme druk: die van de crisis die verdrinkt totdat hij de uitgang ziet, die van het economische tekort, die van de eeuwige schema's en de uitputting, die van de eenzaamheid en het gebrek aan hulp van de omgeving. Juist omdat we onder sterke druk staan die alles zo moeilijk voor ons maken, is het noodzakelijk om te leren de woede te beheersen die ons allemaal kan bereiken.
En bovendien kan het gebeuren dat dit kind deze reacties als normaal aanneemt en kopieert. Wanneer ouders de neiging hebben om hun kinderen te schreeuwen of te slaan, moeten ze niet verbaasd zijn als kinderen dit gedrag herhalen. Of erger nog, ze worden onverschillig voor hen en geven ze terug of oefenen ze op anderen uit.
Zelfkennis en zelfbeheersing
Alle ouders hebben zich soms overwonnen voelen, hetzij vanwege de vitale externe situatie, hetzij vanwege een gecompliceerde familiedynamiek. Hoe dan ook, we kunnen controle uitoefenen over onze gewelddadige reacties door zelfkennis.
We hebben uitgelegd dat woede een normale reactie is van de mens wanneer hij zich bedreigd of gefrustreerd voelt. Naast de schade die we onszelf op bloedsomloop, hormonaal en psychologisch niveau toebrengen, kan het ook anderen schaden, vooral onze kinderen. En dat willen we niet zeker.
Zelfanalyse
Als we voelen dat woede ons overstroomt, moeten we een oefening doen om elkaar beter te begrijpen. Een goed idee is om de situaties te schrijven die woede veroorzaken, identificerend, kalm, de ware oorzaken van dat gevoel, ze isolerend, om alles op zijn plaats te zetten. Soms is het kind niet de oorzaak, maar het werk, de houding van onze partner, gezondheidsproblemen of economische zorgen of slecht beheer van onze tijd.
En als we geloven dat het echt iets is wat onze zoon doet, kunnen we dat ook analyseer rustig wat ons verandert, identificeer of er iets in onze opvoedingsrichtlijnen of in hun omgeving is dat dit verandert: de komst van een broer, voortijdige scholing, problemen op school of elke situatie die hen overstroomt. Bovenal moet je in dit proces zelfkritisch zijn zonder schuldig te zijn. Het identificeren van het probleem is geen reden om ons te schaden, maar om kracht en oplossingen te vinden.
Download de frustratie zonder te schreeuwen
Een goede manier om frustratie weg te nemen is tranen. Wees niet bang om te huilen als er iets mis is. Op deze manier negatieve gevoelens downloaden, huilen als we het nodig hebben, is niet slecht, het helpt ons om te herstellen. Maar laten we niet huilen voor kinderen. Doe ze met een vriend, partner of zelfs alleen.
Of laten we daarnaast kijken naar technieken of oefeningen die ons helpen frustratie te kanaliseren: sport, yoga of meditatie.
Empathie en respect, het geweldige recept
Oefen empathie Het is een even waardevolle formule om frustratie te kanaliseren voordat woede ons verblindt. Het is een moeizaam proces als we niet gewend zijn, en hoewel we, als we leren om diep te ademen en onszelf bijna te dwingen om het te doen voordat het explodeert, het nog steeds beter werkt als we het doen als we ontspannen zijn, proberen de oorzaken van het gedrag van de ander te begrijpen dat we allebei Het is veranderd.
Een ander idee is dat van streven ernaar te begrijpen dat hetzelfde respect dat we hopen dat anderen voor ons hebben ook recht heeft om het te ontvangen. Het is soms voldoende om dit heel bewust helder te hebben, zodat onze gewelddadige reacties stoppen. Tegenover onze kinderen kunnen we niets doen dat we voor onszelf ondraaglijk of schadelijk zouden vinden.
Stop op tijd
Het herkennen van onze fysieke gewaarwordingen geeft ons een duidelijke indicatie dat woede ons zal overweldigen. We moeten alert zijn op signalen zoals versnelde pols, hoofdpijn, buikpijn, prikkelbaarheid en spierspanning stop op tijd.
Voordat je ziet hoe boosheid wordt veroorzaakt, is het beter om een pauze te nemen, te ontspannen en naar de situatie van buitenaf te kijken, te identificeren wat ons dwarszit en het assertiever uit te drukken. Soms zal deze tijd van reflectie ons in staat stellen te ontdekken dat wat ons het gevoel geeft aangevallen te worden niet is wat het kind doet, maar andere omstandigheden waarvan hij niet de oorzaak is, of, simpelweg, begrijpt dat hij onschuldig en veel kwetsbaarder is dan onszelf.
Een laatste tip is ofHoud de reacties die kinderen hebben voor onze eigen houdingen. Boos worden en schreeuwen kan je gedrag stoppen, maar het zal je algemene toestand niet veranderen of je goed doen begrijpen wat we verwachten. Verklaringen, geduld, afleiding en genegenheid zullen ongetwijfeld veel betere resultaten opleveren.
