We leven allemaal in een samenleving waarin we het 'hebben' hebben verward met het 'zijn', tot het punt dat superieur lijkt te zijn met een betere auto of een betaalrekening met meer nullen. Kinderen, onze kinderen, natuurlijk, kopiëren uiteindelijk ons gedrag (zelfs de verkeerde) en worden uiteindelijk ons op veel manieren.
Een van de aspecten waarin ze vallen, zowel vanwege onze schuld als vanwege de industrie, zit erin de overtuiging dat meer dingen gelukkiger zijn. En wie zoekt actief geluk? Welnu, mensen die dat niet zijn, of kinderen die dat niet zijn. Een onderzoek in Nederland wilde dat aantonen de meest ongelukkige kinderen zijn materialistischer en, zoals het ding nog erger kan zijn, dat degenen die meer materialistisch zijn, worden uiteindelijk ongelukkiger.
Hoe hebben ze het onderzoek gedaan
Onderzoekers van de Faculteit Communicatie Onderzoek van de Universiteit van Amsterdam namen een steekproef van 466 jongens en meisjes tussen 8 en 11 jaar oud en deden twee afzonderlijke enquêtes voor een periode van een jaar. Ze werden gevraagd naar hun materiële bezittingen, hun tevredenheid in het leven en naar reclame.
Ze deden dat laatste omdat ze wilden zien hoe marketing, hoe advertenties, de emotionele gezondheid van kinderen kunnen verstoren. Ze beseften dat relatief ongelukkige kinderen waren materialistischer dan gelukkiger kinderenen merkte op dat kinderen die werden blootgesteld aan televisiereclame nog sterker waren.
De gekke doos, de verbluffende doos
Het is duidelijk, kijk eens naar het blije gezicht dat kinderen hebben in televisiereclames, het gezicht dat ze plaatsen zelfs als het speelgoed waarmee ze spelen een echte hit is. De kinderen zien ze, ze zien hun gelukkige gezichten, ze zien hoe ze genieten, ze zien hoe ze spelen met kleurrijke objecten die bewegen op het ritme van een pakkende muziek en onmiddellijk ze willen zijn zoals zij en dezelfde emoties voelen Even gelukkig zijn.
Aangezien kinderen tussen de 10.000 jaarlijkse advertenties (in Groot-Brittannië in 2007) en 40.000 (in de VS in 2001) kunnen zien, is het logisch dat ze uiteindelijk vragen naar veel van de dingen die ze zien.
Zoals u echter weet, het geluk dat iets materieel geeft, is vluchtig. Het duurt een paar dagen, soms een paar uur en soms duurt het niet eens, omdat veel kinderen het gewenste object openen en zich realiseren dat de advertentie cooler en leuker leek.
En toch steken ze keer op keer, misschien omdat ze geen andere hebben en misschien omdat ouders de neiging hebben het te versterken. Schuldig, zo denken we erover om onze tijd niet met onze kinderen door te brengen en daarvoor geven we het vaak op en kopen we zelfs wanneer ze er niet om vragen. "Ik voel me zo schuldig, het is zoveel tijd dat ik met je had moeten doorbrengen dat ik mijn boete weerspiegelt in de grootte van je geschenk, of in het aantal objecten." Dus kinderen hebben uiteindelijk alles in grote getale en toch blijven ze ongelukkig, omdat nog steeds meer nodig. Altijd meer.
Suzanna Opree, auteur van het onderzoek, zei het volgende:
Eerdere onderzoeken onder volwassenen geven niet alleen aan dat mensen met een lagere tevredenheid in het leven materialistischer worden, maar ook dat meer materialistische mensen minder tevreden worden met hun leven ... Daarom vinden we geen kortetermijneffect (na een jaar) ), het materialisme van kinderen zal waarschijnlijk op oudere leeftijd leiden tot minder vitale tevredenheid.
Hoe materialistischer, hoe ongelukkiger
De auteurs hebben opgemerkt, zoals u ziet, dat gezien de resultaten en het zien van studies uitgevoerd bij volwassenen hoe materialistischer een ouder kind, is het risico dat hij op volwassen leeftijd ongelukkiger zal zijn. Een volwassene die zich nog steeds zorgen maakt over het sussen van zijn slechte gevoelens, op zoek is naar dingen die hem een goed gevoel geven, een volwassene die zichzelf constant met dingen moet belonen, is een persoon die nauwelijks uit die spiraal komt, omdat het in zijn waardenschaal belangrijk is om elke keer te krijgen meer dingen
En dingen, zoals we hierboven hebben gezegd, zijn nieuw en brengen een vals gevoel van geluk juist wanneer ze nieuw zijn. Op het moment dat het ophoudt te zijn, wanneer een paar dagen of weken zijn verstreken, lijken nieuwe behoeften en hernieuwde verlangens om meer dingen te kopen, zelfs om die te vervangen die een paar weken geleden zijn gekocht. Omdat dit alles gepaard gaat met een vrij continue besteding van geld en de onmogelijkheid om alles te kopen wat men zou willen, lijkt vaak frustratie. Een minder materialistisch persoon daarentegen leeft niet met zo'n urgentie of angst voor de vernieuwing van dingen, noch is het afhankelijk van hen om zich beter te voelen.
Zoals een wijze zin zegt: "De wereld zal verbeteren als mensen zich meer zorgen maken om te zijn dan om te hebben".
