In Gaza, de situatie is extreem ingewikkeld, hoewel we niet elke dag nieuws van daar krijgen, daarom heeft ze aangemoedigd om haar camera te nemen en op te nemen waar ze voor leeft omdat Hij zegt dat journalisten ontbreken om te vertellen hoe kinderen in hun stad leven.
Ze heet Janna, nu tien jaar oud en is de jongste oorlogsverslaggever ter wereld. Hij is de ogen van Gaza in het buitenland sinds hij zeven jaar oud was omdat we zien wat hij leeft door zijn camera, door zijn ogen, die van een meisje dat niet als journalist speelt, die een journalist is.
Janna was zeven jaar oud toen haar oom Rushdie Tamimi recht voor haar werd vermoord. Net als andere leden van zijn familie, buren en vrienden nam hij deel aan de demonstraties die werden georganiseerd in Ramallah, vlakbij zijn huis, tegen de Israëlische bezetting van het gebied.
Janna begon de demonstraties op te nemen met de mobiele telefoon van haar moeder, terwijl ze commentaar gaf op de opnamen die ze had gemaakt. Geholpen en geïnspireerd door een ander familielid, haar oom Bilal die een professionele fotograaf is, het meisje integreerde activisme en journalistiek in haar eigen leven, was geweld ook al jaren geïntegreerd in haar leven en haar omgeving. Sindsdien Wat Janna doet, is dat geweld door haar camera laten zien.
Ontbrekende journalisten
Dat is wat Janna zegt tegen wie ze vraagt waarom ze het doet. Het meisje is heel duidelijk, is ervan overtuigd dat informanten in Gaza ontbreken Vertel de wereld wat zij en haar familie en de rest van de mensen die in de Palestijnse gebieden wonen elke dag wonen.
Haar moeder erkent dat ze trots is op de waarde van dit 10-jarige meisje. Net zo trots als zijn oom Bilal, een professionele fotograaf die Janna begeleidt en ondersteunt in zijn opnames en vervolgens, in de tijd en het werk die betrokken zijn bij het uploaden en delen van zijn video's op zijn sociale netwerken.
De camera en internet zijn de enige wapens die Janna heeft te zien in een wereld die de voorkeur lijkt te hebben gegeven aan de situatie waarin duizenden kinderen in Gaza leven en sterven.
Zijn leven opnemen
Janna beschouwt zichzelf als een verslaggever, ze vertelt en registreert met haar camera de realiteit die haar omringt, haar eigen leven. Ze is maar een tienjarig meisje, ze is een stem en ogen die laten zien hoe Gaza is waarin ze leeft. Kinderen op veel plaatsen zijn de enige stem die we horen en de enige ogen die naar hen kijken, nog steeds ons geweten verwijderen.
Nog maar een paar maanden geleden hadden we het over Hilde, het negenjarige meisje dat via sociale netwerken haar eigen digitale krant heeft gemaakt tot het punt van het melden van een moord in de buurt van haar huis, met gegevens die de politie had gevraagd de media die niet openbaar hebben gemaakt.
Kunnen we de twee zaken hetzelfde beschouwen, wat Janna doet en wat Hilde doet? Kunnen we beide acties rechtvaardigen? Kunnen we ze allebei verdedigen met dezelfde argumenten?
Zoals we bij die gelegenheid zeiden, waar is de limiet, in de journalistiek die Hilde verdedigt of de reporter die Janna doet?
