Vrijdag 22 juni 'Tully' ging in première, de meest brutaal eerlijke film over moederschap met in de hoofdrol de grote Charlize Theron waarmee je je zeker geïdentificeerd zult voelen. De actrice plaatst zichzelf in de schoenen van Marlo, een moeder met drie kinderen, de laatste van hen pas geboren, die schokkerig en zonder remmen naar postpartum depressie gaat totdat ze tot leven komt Tully (Mackenzie Davis), een jonge oppas die Het zal je alles laten heroverwegen.
Ik zal niet meer spolier omdat de meesten van jullie het nog niet hebben gezien, maar we vertellen het je vijf gedachten over het moederschap dat de film ons achterlaat dat zal je nadenken over je eigen manier van leven na de bevalling en over moederschap in het algemeen.
In 'Tully' leeft Marlo in dezelfde situatie als veel moeders met jonge kinderen en een pasgeboren baby. Hij brengt te veel uren thuis door voor zijn kinderen, zijn dagen volgen elkaar op tussen luierveranderingen, borstvoeding geven, het huis verzorgen, eten bereiden, kinderen naar school brengen, huiswerk ... En niets meer, niets minder . Een onzichtbare taak die niet wordt gewaardeerd, maar dat is het belangrijkste van allemaal: ouderschap.
Hieronder laat ik de trailer voor jou om je mond te openen en dan de vijf reflecties op het moederschap die de film ons heeft geïnspireerd.
1) "Moeder zijn betekent niet ophouden er één te zijn"
Charlize Theron zelf zei het in een interview en ik ben het daar helemaal mee eens. Het is iets dat belangrijk is om heel duidelijk te zijn vanaf het moment dat we onze baby voor het eerst in de armen nemen, en ik zou dat zelfs eerder zeggen, toen we overwogen moeder te zijn.
We geven onszelf in lichaam en geest aan onze baby, kinderen zijn waar we het meest van houden op deze wereld, maar we moeten onszelf elke dag herhalen als mantra "stop niet jezelf te zijn". Het is gemakkelijk om liefde te verwarren met het leveren van alles wat we zijn tot het punt dat onze eigen identiteit oplost.
Het is essentieel dat, hoewel we nu moeders zijn, onze essentie niet vervaagd is en dat we onszelf blijven, onze hobby's, onze vriendschappen behouden (hoewel sommige onderweg verloren kunnen gaan, het is normaal) en wat tijd aan onszelf besteden.
2) Maak afspraken met je partner
De echtgenoot van Marlo is niet bepaald een vader die betrokken is bij de opvoeding van kinderen, en veel vrouwen leven in deze situatie thuis.
Daarom is het belangrijk om met het paar afspraken te maken over het opvoeden van kinderen, omdat een alleenstaande moeder kan niet met alles, wordt de routine overweldigend en vermoeiend als je je partner niet hebt. Ouders zijn is een kwestie van twee, dus maak kleine overeenkomsten zoals "Jij zorgt voor de badkamers, ik ga eten." "Vanavond word ik wakker, morgen jij". Basislijnen voor beroepen die niet alleen de verplichting van de moeder zijn.
Aan de andere kant is de relatie. Het is waar dat wanneer een baby thuiskomt (en nog een en nog een), de dynamiek van het paar verandert. We zijn niet langer slechts een paar, maar nu zijn we ook een gezin. Dat "trouwens" is erg belangrijk, omdat we moeten niet vergeten dat we nog steeds een stel zijn.
3) Laat jezelf helpen
Wie heeft ons verkocht dat moeders met alles kunnen? Dat valse compliment dat we supermoeders zijn, dat moeders overal naartoe gaan en alles goed doen, verre van een compliment het doet ons veel pijn.
Als je voelt dat je hoofd op het punt staat te exploderen met de mentale belasting die het moet dragen en dat je lichaam niet langer kan, probeer dan geen 'supervrouw' te zijn. Wij moeders proberen voor alles te zorgen, wij geloven dat we met alles kunnen, maar Er is niets mis met de erkenning dat we hulp nodig hebben.
Ouderlijke burn-out van ouders is een realiteit, en is geen grap. De toestand van extreme uitputting kan een neerwaartse spiraal worden die tot depressie leidt.
Als je ziet dat je overweldigd bent, dat je niet alles kunt doen, praat dan met je omgeving om een oplossing te vinden, en laat jezelf helpen. Iets dat Marlo in de film aanvankelijk niet vrijwillig accepteert, maar uiteindelijk een veilig gedrag is om zijn identiteit te herstellen.
4) Neem de tijd voor jezelf
Je zult me zeggen: "Met alles wat ik moet doen, heb ik geen minuut meer." Het is een kwestie van organiseren, en zoals we hierboven zeggen, om hulp vragen en jezelf laten helpen. En natuurlijk, dat uw partner betrokken is bij de zorg voor de baby. Je partner kan voor de baby zorgen terwijl je een ontspannend bad neemt, terwijl je gaat wandelen, rennen of fietsen ... wat je maar wilt.
Hoewel het misschien een tegenstrijdigheid lijkt, zal het hebben van tijd voor jou je helpen een betere moeder te worden, want zelfs als ze een paar minuten zijn, zal die tijd je helpen jezelf te vinden en als u gezond bent, zullen uw kinderen dat ook zijn.
Het wijzigen van het scenario en het doen van een andere activiteit dan het zorgen voor je baby, verandert het landschap volledig. Hoewel ze niet meer dan vijftien of twintig minuten per dag zijn, kun je herstellen wat je zo leuk vond, de focus van zorg veranderen en ze in jezelf investeren.
5) Isoleer uzelf niet
Het is gemakkelijk om geïsoleerd te raken wanneer we jonge kinderen hebben om voor te zorgen. De routine kost ons totdat we ons realiseren dat we niet de hele dag met een volwassen persoon hebben gesproken.
Dit doet een deuk in ons zelfvertrouwen, ons steeds meer alleen voelen. We willen niemand zien, we stoppen met voor onszelf te zorgen omdat we niet de hele dag van huis gaan, we stoppen met het bezoeken van vrienden en het maken van plannen omdat ze allemaal een stoornis worden.
Ga het huis uit, ren weg van isolatie en vooral, leg je vriendschappen niet opzij omdat je moeder bent geworden. Als je niet langer affiniteit met hen voelt omdat je verschillende realiteiten leeft, zoek dan naar nieuwe vriendschappen in andere omgevingen. Praat en communiceer met andere mensen.
We hebben het al vaak gezegd. Moederschap is een brutaal transformerende ervaring, mooi maar moeilijk, opwindend, maar ook met heel moeilijke fasen. Verander daarom na het bekijken van de film je prioriteiten, verander de focus en leef je postpartum (en je moederschap in het algemeen) met een realistische en positieve houding.
Een geweldig werk van de Zuid-Afrikaanse actrice Charlize Theron die heeft erkend dat ze de film niet had kunnen maken voordat ze moeder was, omdat alleen wie er doorheen is gegaan het kan weten. Heb je haar gezien? Vond je het leuk? Voor degenen die dat niet doen, raad ik het aan. En slechts één ding: aan het einde zult u verrast zijn.
