Het is bekend dat verhalen voor kinderen een bron van informatie zijn waar ze oneindige dingen leren en zichzelf vermaken; voor ouders zijn ze een grote hulp om kinderen waarden, verplichtingen, verdriet en vreugde beter te laten begrijpen. Daarom ga ik vandaag als verhalenverteller optreden en het je laten zien een verhaal om na te denken over een onderwerp waar ik al enkele dagen over praat.
Het verhaal waar ik het over heb is Emily Pearl Kinsgley. Het klinkt waarschijnlijk nergens op. Maar als ik het over Sesamstraat heb, kan het je misschien een beetje helpen. Emily is een scenarioschrijver van de beroemde tv-show en is de moeder van een kind met het syndroom van Down.
Bij vele gelegenheden vroegen ze hem om te beschrijven hoe de ervaring van het opvoeden en opvoeden van een kind met speciale behoeften was. Om dit te doen, schreef hij een verhaal en op deze manier helpt hij mensen die nog niet zo'n speciale ervaring hebben meegemaakt, te begrijpen en zich voor te stellen hoe het is.
Als je op een kind wacht, is het alsof je een heerlijke vakantiereis naar Italië plant. Je koopt veel reisgidsen en maakt prachtige plannen: het Colosseum, de David van Michelangelo, de gondels in Venetië ... Je leert zelfs enkele nuttige zinnen in het Italiaans. Alles is heel spannend.Na maanden wachten met hoop komt de dag eindelijk. Je pakt je koffers en gaat op reis. Een paar uur later landt het vliegtuig. De stewardess komt u vertellen:
- Welkom in Nederland
- Holland? - zeg je. Wat bedoel je met Holland? Ik heb een reis naar Italië gehuurd! Ik zou in Italië moeten zijn! Mijn hele leven heb ik gedroomd om naar Italië te gaan!
Maar er is een wijziging aangebracht in het reisplan. Ze zijn in Nederland geland en je moet daar blijven. Het belangrijkste is dat ze je niet naar een vreselijke, walgelijke plek hebben gebracht, vol slechte geuren, honger en ziekte. Het is gewoon een andere plek.
Daarom moet je uitgaan en nieuwe reisgidsen kopen. En je moet een volledig nieuwe taal leren. En u zult totaal nieuwe mensen ontmoeten die u nooit zou hebben ontmoet. Het is gewoon een andere plek. Het is stiller dan Italië, minder opwindend dan Italië. Maar nadat je daar wat tijd hebt doorgebracht en op adem bent gekomen, kijk je om je heen en begin je te beseffen dat Holland windmolens heeft, Holland tulpen. Nederland heeft zelfs Rembrandts.
Tegelijkertijd zijn alle mensen die je kent om je heen heel druk met het komen en gaan van Italië, en ze scheppen allemaal op over hoeveel plezier ze daar hebben gehad. En voor de rest van je leven, zeg je tegen jezelf:
- Ja, daar had ik heen moeten gaan. Dat was wat ik had gepland
En de pijn zal nooit, nooit helemaal verdwijnen, omdat het verlies van die droom een zeer aanzienlijk verlies is.
Maar als je je leven treurt over het feit dat je Italië niet hebt kunnen bezoeken, voel je je misschien nooit vrij genoeg om te genieten van de speciale en charmante dingen die Nederland heeft.
Emily legt uit (altijd te volgen met de metafoor van het verhaal) dat ze al meer dan tien jaar in Nederland is en dat het haar thuis is geworden. Hij heeft tijd gehad om op adem te komen, zich te vestigen en zichzelf te accommoderen en iets anders te accepteren dan hij had gepland.
Denk na over de nieuw aangekomen jaren in Nederland: de emotionele klap, angst, woede, pijn en onzekerheid. In die vroege jaren probeerde hij terug te keren naar Italië, zoals hij had gepland, maar het was in Nederland waar hij zou moeten blijven.
De rondleiding op die nieuwe plek betekende hard werken, nieuwe reisgidsen kopen, een nieuwe taal leren en langzaam je weg vinden naar dat nieuwe land.
Hij ontmoette verschillende mensen van wie de oorspronkelijke plannen veranderden, evenals de zijne, en met wie hij ervaringen kon delen die elkaar ondersteunden en zeer speciale vrienden werden.
Sommige van deze reisgenoten waren al langer in Nederland dan zij en bleken ervaren gidsen te zijn die haar te allen tijde hielpen. Het belangrijkste is dat ze hem hebben zien zien dat Nederland niet zo slecht was.
Door de jaren heen heb ik me afgevraagd hoe zijn leven eruit had gezien als hij in Italië was geland, precies zoals hij had gepland. Zou het eenvoudiger zijn geweest? Zou het zo verrijkend zijn geweest? Zou je enkele belangrijke lessen hebben geleerd die je bent gaan opnemen?
Het is waar dat deze reis uitdagender is geweest en soms is geschopt en uitgeroepen uit protest en uit frustratie (en misschien zelfs wel). Nederland ligt in een langzamer tempo en is minder opvallend dan Italië.
Maar dankzij dit heeft hij geleerd te vertragen en beter te kijken en een nieuwe waardering te krijgen voor de opmerkelijke schoonheden van Holland, met zijn tulpen, windmolens en Rembrandt's werken.
Emily is, net als veel gezinnen, een wereldreiziger geworden en heeft dat ontdekt
het maakt niet uit waar je landt, want het belangrijkste is wat je tijdens de reis kunt doen
Ik kan niets anders toevoegen aan dit verhaal dat zo bijzonder is en dat, op de meest kostbare manier die je je kunt voorstellen, de gevoelens van zoveel gezinnen overweegt die een soortgelijke situatie hebben doorgemaakt.
