Gabriel García Márquez is een schrijver (een persoon) diep getekend door zijn jeugd, iets dat op zijn werken wordt overgedragen door gevarieerde personages, situaties en reflecties. Er zijn er ook enkele teksten die García Márquez specifiek wijdt aan het nadenken over de kindertijd: "Handleiding om een kind te zijn" en "Voor een land binnen het bereik van kinderen".
In zijn "Handboek voor het kind zijn" laat hij ons kennis maken met een interessante reflectie op kunst en brieven op school, hoe is kunsteducatie of liever hoe het zou moeten zijn om de roepingen van kinderen niet te verpletteren. We hebben er een tijdje geleden over gesproken om je te vragen. Weet je wat voor soort kunstenaar je zoon zal zijn?
En het is dat creativiteit moet worden aangemoedigd, onbedekt, er moet een vrij pad voor haar worden geopend, omdat we allemaal wat talent hebben. De voorkeuren, roepingen en vaardigheden die kinderen op jonge leeftijd manifesteren, moeten tijdig worden geïdentificeerd en in aanmerking worden genomen in onderwijsprocessen die worden geleid door ouders en leerkrachten. Er zullen gunstige omstandigheden worden gecreëerd voor hun creatieve ontwikkeling.
"Een handleiding om een kind te zijn" Het maakt deel uit van de verzameling documenten van de Missie van Wetenschap, Onderwijs en Ontwikkeling van Colombia en werd verspreid door het ministerie van Nationaal Onderwijs en het presidentschap van de Republiek bij het opstellen van nieuwe curricula.
"Voor een land dat binnen het bereik van kinderen ligt" is het voorlopige document dat begint met het gezamenlijk rapport van de Missie van Wetenschap, Onderwijs en Ontwikkeling, getiteld "Colombia: op de rand van kansen" (1994), wiens aanbevelingen werden gepresenteerd als " een nieuwe navigatiekaart 'om de richting aan te geven van de ontwikkeling van wetenschap, technologie, onderwijs en ontwikkeling in de 21ste eeuw.
Het is een tekst waarin de auteur een idyllisch verleden van Colombia ontrafelt, gekenmerkt door "het afschuwelijke koloniale erfgoed", begerig naar rijkdom en waar creativiteit en het verlangen om op te vallen tegenover moeten staan, opstijgen, 'kunstenaar zijn', zoals die kinderen in de vorige tekst.
En als je een nieuw land voor kinderen wilt, moet je van opleiding veranderen:
Een opleiding van de wieg tot het graf, ongelukkig en attent, die ons een nieuwe manier van denken inspireert en ons aanmoedigt om te ontdekken wie we zijn in een samenleving die meer van zichzelf houdt.
Gabo vertelt over Colombia, maar ... is het niet? we zouden de woorden van García Márquez overal op de wereld kunnen plaatsen? Ongetwijfeld moet het onderwijs beginnen met het vormen van goede mensen (en niet van hokjes of het afsnijden van hun vleugels) die een betere toekomst, een beter land, een betere wereld zullen maken. Een ander ding is hoe je dit kunt veranderen met de tijd ...
