De vele voordelen van borstvoeding bij de baby zijn bekend, waaronder de cognitieve ontwikkeling, die processen zoals geheugen, aandacht, taal, perceptie, probleemoplossing en planning met zich meebrengt.
Wetenschappers van het Centre for Research in Environmental Epidemiology (CREAL) hebben hierover een onderzoek uitgevoerd bij kinderen tot vier jaar en zorgen ervoor dat Volledige borstvoeding tussen 6 en 12 maanden bevordert een langdurige cognitieve ontwikkeling.
Ze analyseerden 657 gevallen van kinderen geboren in Sabadell (Barcelona) tussen juli 2004 en juli 2006 en volgden vanaf de eerste echografie tot de kinderen 4 jaar oud werden.
Langdurige borstvoeding, met name volledige borstvoeding, die uitsluitend tot zes maanden duurt, zoals aanbevolen door de VN en vervolgens aangevuld met solide voeding, is een van de meest bestudeerde neurologische ontwikkelingsfactoren in de afgelopen jaren.
Onder de resultaten van de studie, vonden de onderzoekers dat 23% van de moeders middelbaar onderwijs hadden genoten en een hogere middenklasse hadden, de gemiddelde leeftijd van de moeders was 32 jaar en 13% van de moeders rookte tijdens de zwangerschap. 15% van alle moeders die hun baby borstvoeding gaven, deed dit niet volledig en de gemiddelde duur was 17 weken, wat onvoldoende is "om de neurologische ontwikkeling van de baby te bevorderen."
De auteurs van de studie erkennen dat er verschillende problemen zijn bij het begrijpen van de factoren die een rol spelen bij het geven van borstvoeding, maar hebben uitgesloten dat de intelligentie-indicatoren van moeders, psychopathologische symptomen, sociale klasse en vetzuren van Colostrum (melk van de eerste dagen na de geboorte) zit achter een dergelijke associatie.
Maar wat zeker is, is dat het een periode van kritische ontwikkeling is waarin moedermelk grote voordelen oplevert. De wetenschappers leggen uit:
Het menselijk brein is erg gevoelig voor blootstelling aan milieurisico's die optreden tijdens perioden van speciale kwetsbaarheid. In de eerste levensjaren komt de biologische activiteit van hersenontwikkeling zo vaak voor dat elke factor die dit proces verhoogt of onderbreekt, kan leiden tot permanente effecten op de hersenfunctie. Een breed scala aan omgevingsdeterminanten, waaronder fysieke, biologische, psychologische en sociale factoren, moduleert de structuur en functie van de hersenen waaraan ook genen en genexpressiemechanismen (dwz epigenetische factoren) deelnemen.
