Elk jaar publiceert het ministerie van Volksgezondheid een rapport over de vrijwillige zwangerschapsafbreking in Spanje en hoewel het niet iets is dat me slaperig maakt, is het waar dat ik het meestal in de gaten hou omdat ik als kinderverpleegkundige een agent ben van gezondheid wiens missie het is om seksuele voorlichtingsacties op scholen en instituten uit te voeren, en een van de belangrijkste kwesties is die van voorbehoedsmiddelen en methoden die niet als zodanig mogen worden gebruikt.
De gegevens voor het jaar 2016 zijn nog niet openbaar, maar het zijn die gegevens die betrekking hebben op het jaar 2015. Bij het observeren van een statistiek valt mijn aandacht altijd op, die van vrouwen die een abortus ondergaan terwijl ze het al bij andere eerdere gelegenheden hebben gedaan. En van alle gegevens, vooral degene die spreekt over degenen die het al vijf of meer keer hebben gedaan: 781 vrouwen hebben in 2015 voor de zesde keer vrijwillig afgebroken.
De rapportgegevens
Het rapport, gepubliceerd door het ministerie van Volksgezondheid, Sociale Voorzieningen en Gelijkheid, zegt op pagina 23 in sectie "5 of meer IVE", die in 2015 waren zevenhonderd eenentachtig vrouwen die minimaal voor de zesde keer hebben afgebroken.
Het is waar dat 781 van de in totaal 94.188 vrouwen die in dat jaar een abortus hebben ondergaan, zeer weinig zijn, maar het feit blijft verrassend. Het is zonder twijfel erover nadenken, evenals het feit dat 970 vrouwen zullen voor de vijfde keer afbreken, dat 2.567 deed het voor de vierde keer en dat 7.743 deed het voor de derde keer. Als we ze allemaal toevoegen, hebben we dat 12.061 vrouwen minstens twee keer eerder hadden afgebroken. Dit is 12,8% van de vrouwen die de interventie ondergingen, dat is meer dan 12,3% van de vrouwen die dat in 2013 deden.
Waarom hebben ze voor de zesde keer afgebroken?
Het is duidelijk dat elke vrouw haar motieven zal hebben en wij zijn ook niemand om erover te oordelen of waardeoordelen te geven. Daarom ga ik me beperken tot het uitleggen van wat het rapport zegt. Zoals we lezen op pagina 38, van de 781 vrouwen die voor de zesde of meer keer hebben afgebroken, wonen 109 vrouwen alleen en hebben hun eigen inkomen en 57 wonen alleen maar hebben geen inkomen; 266 wonen bij het paar en hebben hun eigen inkomen en 243 wonen bij het paar maar hebben geen eigen inkomen; 16 wonen bij hun ouders en hebben hun eigen inkomen en 49 wonen ook bij hun ouders maar hebben geen inkomen; en 21 vrouwen wonen bij andere mensen en hebben inkomen en 4 wonen bij andere mensen maar hebben geen inkomen.
Het is waar dat een vrouw kan afbreken als ze dat wenst, omdat de wet dit momenteel toestaat (en ik denk dat we de meerderheid zijn die vindt dat dit zo moet zijn, omdat een vrouw nooit mag worden veroordeeld voor het besluit om af te breken), maar ik geloof wel dat we het erover eens kunnen zijn dat de gegevens in kwestie opvallend genoeg zijn om te bedenken dat er iets misgaat. En ik zeg falen, omdat een vrijwillige zwangerschapsafbreking is geen voorbehoedsmiddelen om zes zwangerschappen te bereiken, is veel onbeschermde seks nodig (meestal veel meer dan zes relaties).
Daarom lijkt het erop dat we moeten blijven benadrukken opvoeden meisjes en jongens in respect voor zijn eigen lichaam en respect voor het lichaam van de andere persoon. Ook met respect voor het leven en het vermogen om het te fokken. En ook, uit respect voor een interventie die een oplossing voor een probleem kan zijn, maar niet de enige oplossing; en naar een systeem van sociale zekerheid dat het toestaat en dat moet worden gebruikt, maar misschien niet zozeer misbruik.
