De volgende keer dat je een baby ontmoet, kun je het volgende experiment proberen: probeer een normaal gesprek te voeren, wat is erg moeilijk? En zo veel dat het moeilijk is!
Als we met baby's praten, klinkt er op natuurlijke wijze een melodische en meer energieke stem, bijna alsof we zingen, gebruik eenvoudige woorden en korte zinnen of toon emotie en verhoog de toon aan het einde van elke zin. Deze typische kenmerken van de manier waarop we baby's aanspreken, komen in veel talen veel voor.
Een nieuwe studie gepubliceerd in het tijdschrift Current Biology suggereert dat er zijn universele veranderingen in het vocale timbre wanneer we met baby's praten. De bel beschrijft de kenmerken van een stem of muziekinstrument. Het verschil tussen dezelfde noot die op een viool of een trompet wordt gespeeld, is bijvoorbeeld het timbre.
Uitleg van de bel
Elise Piazza, een onderzoeker aan het Princeton Institute of Neuroscience, nodigde 12 Engelstalige moeders uit voor het Princeton Baby Lab en registreerde hen in gesprek met hun baby's (8 tot 12 maanden oud) en een volwassene. Met behulp van een gestandaardiseerde statistische methode, veranderden ze de opnames in "vocale voetafdrukken" met een unieke frequentie voor elke persoon en dat maakt het mogelijk om te onderscheiden tot wie de stem behoort volgens het timbre.
Vervolgens gebruikten Elise en haar onderzoekspartners, Marius Iordan en Casey Lew-Williams, een computer om spraak te vergelijken met volwassenen en spraak met baby's, wat aantoont dat alle moeders veranderden het timbre van hun stem toen ze zich tot de baby's richtten.
De auteurs voerden verschillende controles uit om aan te tonen dat het niet alleen was dat moeders op een meer acute toon met de baby's spraken. De echte test kwam echter toen ze 12 andere moeders opnamen die 9 verschillende talen spraken, waaronder Spaans, Russisch en Kantonees Chinees. Het algoritme ving opnieuw hetzelfde verschil tussen spraak voor volwassenen en spraak voor baby's.
Elisa beschrijft de verandering als een "manier die moeders impliciet gebruiken om baby's te helpen taal te leren." Een andere hypothese is dat baby's dit verschil kunnen detecteren om te weten wanneer ze worden gesproken en dat is iets dat onderzoekers proberen te bewijzen. Het is iets dat in lijn zou zijn met wat we al weten over de manier waarop we baby's aanspreken: We doen het om hen te helpen leren.
Patricia Kuhl heeft aangetoond dat praten met baby's de verschillen tussen klinkergeluiden overdrijft, waardoor baby's gemakkelijker woorden kunnen onderscheiden, iets dat meestal gebeurt in de Engelse, Russische en Zweedse taal. Uit ander onderzoek bleek dat praten met baby's dezelfde akoestische eigenschappen heeft als wanneer we een volwassene gelukkig aanspreken en de auteurs verklaarden dat “wat bijzonder is, de manier is waarop we emotie uiten zonder baby te remmen in vergelijking met de manier waarop we emotie op een zelfbewuste manier uiten wanneer we andere volwassenen aanspreken. "
Baby's voeren echte prestaties uit als het gaat om het leren van een taal en al in de baarmoeder hebben ze genoeg geleerd om bij de geboorte te weten dat ze de stem van hun moeder en hun moedertaal verkiezen boven die van een andere vrouw of een andere taal.Baby's leren de stem van hun moeder te herkennen vóór de geboorte
Een recente studie toonde aan dat premature baby's op de intensive care meer vocalisaties maakten bij het reageren op spraak van volwassenen. Als volwassenen niet meer reageerden, merkten baby's op en reageerden ook niet meer.
Toen dezelfde methode werd toegepast bij baby's van vijf maanden oud, stopten ze ook met vocaliseren. In feite, hoe meer gesynchroniseerd de baby's waren met het gedrag van hun verzorgers na vijf maanden, des te beter hun begrip van de taal na 13 maanden.
In een andere mooie studie, de onderzoekers opgenomen baby's tussen drie en vier maanden "praten" met zichzelf en beseften dat Baby's uitten een breed scala aan emoties in hun gegil, gegrom en gebabbel.
Een mysterie ophelderen
Ook kan dit nieuwe onderzoek een mysterie van mijn eigen werk oplossen. Vorig jaar, toen we Imogen Heap hielpen bij het maken van een lied dat baby's blij maakte, hebben we haar geadviseerd om het op te nemen in het bijzijn van haar 18-maanden oude dochter. Volgens onderzoek uit de jaren 90 merken baby's het verschil en geven ze de voorkeur aan een soort zang dat lijkt op het soort spraak dat we met hen gebruiken. In zijn tijd geloofde ik deze hypothese niet, maar met de nieuwe manier om de bel te meten, kunnen we deze theorie testen.
Zoals volwassenen, de beste manier waarop baby's taal leren is door te praten. Vanaf het begin willen baby's deelnemen aan het gesprek en dat is wanneer het gesprek begint tussen moeders en pasgeborenen. Moeders wachten vaak op baby's om te pauzeren om hen aan te spreken en dit nieuwe onderzoek onderstreept het idee dat er een universeel signaal is om aan baby's aan te geven dat we hen aanspreken.
En zo veel dat we het doen!
Auteur: Caspar Addyman Caspar Addyman. Hoogleraar Ontwikkelingspsychologie, goudsmeden, Universiteit van Londen
Dit artikel is oorspronkelijk gepubliceerd in The Conversation. Je kunt het originele artikel hier lezen.
Vertaald door Silvestre Urbón.
