Kinderen beginnen meestal in de voorschoolse leeftijd te liggen, tussen twee en vier jaar, wat een reden tot bezorgdheid is voor sommige ouders die denken dat deze opzettelijke pogingen om te misleiden een teken zijn dat hun kind een beetje deugniet zal worden.
echter, liegen is een normaal onderdeel van de ontwikkeling van een kind en een van de eerste aanwijzingen dat hij een 'theorie van de geest' heeft ontwikkeld: het vermogen om zich ervan bewust te zijn dat andere mensen andere verlangens, gevoelens en overtuigingen hebben dan zij. Wanneer een kind bedrieglijk zegt dat "papa zei dat hij ijs kon eten", gebruikt hij dit bewustzijn van de geesten van anderen om twijfel te zaaien.
Hoewel liegen op sociaal niveau misschien niet wenselijk is, is het vermogen om te weten wat andere mensen denken en voelen een zeer belangrijke sociale vaardigheid, omdat het ons helpt om ons in te leven, samen te werken en voor anderen te zorgen wanneer ze het moeilijk hebben. .
De manier van liegen verandert met de leeftijd
De eerste leugens van jonge kinderen zijn meestal vrij grappig en ineffectief. Denk aan een kind dat zegt dat hij geen cake heeft gegeten als hij nog steeds zijn mond vol heeft of de familiehond de schuld geeft voor de tekeningen aan de muren. Jonge kinderen weten misschien dat ze anderen voor de gek kunnen houden, maar ze hebben nog steeds niet helemaal gelijk.
Vóór de leeftijd van acht, Kinderen geven zichzelf vaak weg als ze liegen. In één onderzoek werd aan kinderen tussen drie en zeven jaar gevraagd niet te kijken naar een mysterieus speelgoed (Barney) dat achter hun rug was geplaatst. Bijna alle kinderen keken en bijna allemaal logen later (iets dat met de leeftijd toenam).
Maar bijna iedereen had ook moeite om zijn leugen te verdedigen. Terwijl kleine leugenaars tussen de drie en vijf jaar oud erg goed waren in het behouden van hun kalmte, gaven ze zichzelf vaak weg bij het beschrijven van het speelgoed bij naam. Leugenaars van zes en zeven jaar waren succesvoller en de helft deed alsof hij niets wist, terwijl de andere helft onbedoeld de naam Barney zei.
Naarmate kinderen ouder worden en hun vermogen om dingen met andere opvattingen te zien ontwikkelt, zijn ze beter in staat om het soort leugens te begrijpen dat andere mensen kunnen geloven. Ze zijn ook beter af te houden van de leugen na verloop van tijd.
Maar persoonlijke moraliteit ontwikkelt zich ook en jongere kinderen liegen eerder om eigenbelang, terwijl oudere kinderen zich slechter en slechter voelen als ze liegen.
Oudere kinderen en tieners maken ook vaker onderscheid tussen verschillende soorten leugens: ze zijn van mening dat witte leugens geschikter zijn dan leugens die schadelijk kunnen zijn of asociaal zijn.
Er zijn weinig studies naar de frequentie waarin kinderen en adolescenten liegen, maar adolescenten liegen zeer waarschijnlijk tegen hun ouders en hun leraren over dingen die zij als hun persoonlijke zaken beschouwen.
Uit één onderzoek bleek dat 82% van de Amerikaanse tieners Hij beweerde het afgelopen jaar tegen zijn ouders te hebben gelogen over geld, alcohol, drugs, vriendschappen, liefdesrelaties, feesten of seks. De onderwerpen waar ze het meest over logen waren hun vriendschappen 67%) en het gebruik van alcohol / drugs (65%). Verrassend, maar het onderwerp waarover ze het minst logen, was seks (32%).
In situaties waarin de hoofdrolspeler tegen zijn ouders loog, vonden de adolescenten dat de leugen acceptabel was als het iemand hielp of een persoonlijk geheim bewaarde, maar niet als het iemand kon schaden of schaden.
Is liegen een reden tot bezorgdheid?
Ondanks de prevalentie ligt het bij kinderen is zelden een reden tot bezorgdheid. Het is belangrijk om te onthouden dat veel volwassenen ook liegen: soms te goeder trouw, zoals in het geval van witte leugens om de gevoelens van een andere persoon te beschermen, en soms op een kwaadaardige manier. Hoewel de gegevens erg kunnen verschillen, bleek uit één onderzoek dat ongeveer 40% van de volwassenen in de VS. Hij beweerde dat hij de afgelopen 24 uur had gelogen.
In sommige gevallen kan impulsief liegen een reden tot bezorgdheid zijn als het gepaard gaat met andere symptomen van ongepast gedrag. Liegen om vals te spelen is bijvoorbeeld gebruikelijk bij oppositionele uitdagende stoornissen of gedragsstoornissen (ADHD).
Tieners met gedragsstoornissen of ADHD kunnen heel wat problemen veroorzaken thuis of op school vanwege hun agressieve gedrag ten opzichte van andere mensen of objecten. Maar liegen zou alleen een indicatie zijn van dergelijke aandoeningen als er ook andere symptomen optreden, zoals de weigering om gezagsdragers te respecteren, een aanhoudende schending van vastgestelde regels en het onvermogen om verantwoordelijkheid te nemen voor hun acties.
Ouders kunnen zich ook zorgen maken als leugens worden gebruikt om andere geestelijke gezondheidsproblemen die verband houden met angst of schaamte te verbergen. Een kind of adolescent met ernstige angstproblemen kan bijvoorbeeld dwangmatig liegen om te voorkomen dat hij geconfronteerd wordt met moeilijke situaties die angst veroorzaken (zoals school, feestjes, ziektekiemen, enz.).
Ze kunnen ook liegen om het stigma van psychische aandoeningen te voorkomen. In dergelijke gevallen zal overleg met een arts of een professional in de geestelijke gezondheidszorg (zoals een psycholoog of een psychiater) helpen verduidelijken of leugens een indicatie zijn voor een psychisch probleem.
Ouders en leerkrachten maken het verschil
Hoewel leugens een normaal onderdeel van de ontwikkeling zijn, kunnen ouders en leerkrachten kinderen op drie manieren helpen de waarheid te vertellen.
Allereerst wordt geadviseerd vermijd buitensporige of overdreven straf. In een studie waarin een West-Afrikaanse school werd vergeleken waarin punitieve straffen (zoals slaan met een stok, meppen of knijpen) werden gebruikt met een school die niet-punitieve berisping gebruikte (zoals overuren of berisping), studenten van school met bestraffende straffen waren eerder effectieve leugenaars.
Kinderen uit gezinnen die veel nadruk leggen op het volgen van de regels en niet open staan voor dialoog, beweerden ook vaker te liegen.
Als u weet dat uw kind u expres probeert te misleiden, kunt u uw reactie effectiever aanpakken.Ten tweede is het noodzakelijk om mogelijke emotionele en morele situaties met kinderen te bespreken. Dit soort "emotie leren" Het helpt kinderen te begrijpen wanneer leugens meer kwaad doen, hoe ze andere mensen beïnvloeden en hoe ze zich kunnen voelen wanneer ze liegen. Naarmate de tijd verstrijkt, kunnen kinderen trots de waarheid vertellen en kunnen ouders deze positieve aspecten benadrukken.
Ten derde moet je ervoor zorgen dat de leugen echt een leugen is. Jonge kinderen zijn geneigd de realiteit van de verbeelding te verwarren, terwijl oudere kinderen en volwassenen discussies vaak anders onthouden. Als een kind zegt fysiek of seksueel misbruik te hebben gehad, altijd Dit soort beschuldigingen moeten worden geanalyseerd. Onderscheidend of er een poging tot bedrog is, kunnen ouders en leerkrachten effectiever reageren.
Liegen is een normaal onderdeel van de ontwikkeling van kinderen
Liegen is een normaal onderdeel van ontwikkeling en een belangrijke indicatie dat er worden ook andere cognitieve vaardigheden ontwikkeld.
Als de leugens aanhouden en een belemmering vormen voor het vermogen van het kind om dagelijks goed te functioneren, is het raadzaam om naar een expert in de geestelijke gezondheidszorg of een vertrouwde arts te gaan.
Maar anders moeten we niet vergeten dat liegen een van de vele manieren is waarop kinderen moeten leren navigeren in de samenleving. Open en eerlijke discussies over het vertellen van de waarheid zouden het aantal leugens moeten helpen verminderen naarmate het kind zich verder ontwikkelt.
auteurs: Penny Van Bergen, Hoogleraar onderwijspsychologie, Macquarie University en Carol Newall, kinderpsycholoog en leraar, Macquarie University
Dit artikel is oorspronkelijk gepubliceerd in The Conversation. Je kunt het originele artikel hier lezen.
Vertaald door Silvestre Urbón.
