In onze blog White Paper companion vinden we een geweldig boek dat ons wat te denken kan geven. Het is een werk dat tot doel heeft de kleintjes vertrouwd te maken met plastische chirurgie.
Het gaat niet om het vormen van toekomstige scalpeltalenten, maar eerder om het doel van het werk, getiteld 'My beautiful Mommy' ('My wonderful mom') is dat kinderen begrijpen dat hun moeders na esthetische ingrepen niet anders zullen zijn, maar gewoon mooier.
'My beautiful Mommy' wordt in de Verenigde Staten uitgegeven door een belangrijke uitgever van educatieve boeken voor kinderen,is dat zelfs in de liefde van moeders die je hebt opvoeden? Laat de ouders geen ruimte voor improvisatie voor enig punt van de emotionele ontwikkeling van onze kinderen? Denken we dat ze dom zijn? Wie laten ons leiden door deze "handleidingen" te vertrouwen?
De auteur van het werk is een plastisch chirurg, Michael Salzhauer, en het eerste wat in me opkomt is dat het een nutteloos werk is, met een absurd doel, afgezien van het vullen van de auteur en redactionele zakken. Nutteloos behalve misschien voor trek wat spijt af van ouders die vinden dat andere dingen belangrijker zijn dan hun kinderen.
Ook zien we wat fragmenten en realiseren we ons dat hij kinderen als dom behandelt. Het is triest om te lachen bij het zien van die tekenfilms waarin een (overigens super) moeder is Hij vertelt zijn dochter over de veranderingen die door het scalpel zullen worden aangebracht... Uiteindelijk zien we dat niet alleen de intelligentie van kinderen wordt veracht, maar ook die van ouders.
Zelfs in het veronderstelde geval dat de fysieke transformatie zo groot was dat het trauma voor de kinderen kon inhouden, lijkt mij dat gezond verstand voldoende is om "schade" te minimaliseren. Nou, wat maakt het uit, nu ik erover nadenk, als er een risico is dat het een trauma voor mijn dochter kan zijn ... voor het moment laat ik mijn neus achter zoals ik die heb.
Ik zeg, geef wat te denken. Wat voor soort ouders vermoeden dat hun kinderen zouden stoppen met van hen te houden na een cosmetische operatie? Zoals Paolo op blanco papier zegt, dezelfde die op 16-jarige leeftijd siliconen implantaten gaven aan dat meisje dat het als klein meisje eens was met dit boek dat retoucheren het mooiste was ter wereld. Schoonheid zit niet meer binnen.
Trouwens, hoewel het werk het lijkt te vergeten, ook niet dat van de ouders.
