Onlangs hebben we commentaar gegeven op het schokkend, door zijn voorbeeld, dat we het gedrag van de prinses van Asturië en de Infanta hadden gevonden tijdens de kroningsceremonie van haar vader. Op jonge leeftijd weten ze al dat ze in het middelpunt van de belangstelling staan en dat hun gedrag moet worden beheerst door de regels van een star protocol. Het zijn meisjes die snel hebben moeten groeien.
Maar ze zijn niet het enige geval. Er zijn veel meer kinderen die zich om verschillende redenen moeten gedragen als kleine volwassenen in plaats van de kinderen die ze werkelijk zijn, kinderen die meerdere uren per dag trainen in plaats van tv te kijken of te spelen. Het is de andere kant van het gewicht van verantwoordelijkheid bij kinderen.
Kinderen die zich als volwassenen gedragen
We zagen het afgelopen donderdag en we hebben het bij andere gelegenheden gezien, het gedrag van de dochters van de koningen is altijd foutloos geweest volgens de regels die dergelijke gebeurtenissen regeren. Het zijn meisjes die weten hoe ze zich voor de camera's moeten gedragen, omdat ze weten dat ze een verantwoordelijkheid hebben voor wat ze vertegenwoordigen.
Evenzo, hoewel we op een ander ander gebied de beroemde modelmeisjes hebben, die al op jonge leeftijd gewend zijn om voor de camera's te poseren.
We hebben ook toekomstige sportsterren, zoals Rafa Nadal, Gervasio Deferr of Nuria Cabanillas ooit waren. Allemaal kinderen die vanaf hun jeugd heel hard moesten trainen om te worden wat ze nu zijn.
Ze hebben allemaal één ding gemeen, ze hebben de kans verloren om normale kinderen te zijn, om te kunnen genieten van een jeugd volgens hun leeftijd.
Is het het waard?
Dat is de kernvraag, is het de moeite waard om de kindertijd op te offeren voor een droom? Een droom, die vaak meer een droom is van de ouders dan van de kinderen zelf.
Wij zijn het ermee eens dat de infanta's niets zullen missen en dat er veel kinderen zijn met ernstige problemen, die in extreme armoede leven of zelfs kinderen die moeten werken om hun families op te eten. Deze gevallen zijn triest en het resultaat van een slechte verdeling van middelen, is wat ze hebben gevonden en weinig kunnen doen om er uit te komen.
Maar die andere kinderen zouden een normaler leven kunnen leiden, meer in overeenstemming met hun leeftijd. Ik denk niet dat het nodig is om een wereldkampioen te hebben met negen jaar, of een My Universe van zes, ik kan perfect begrijpen dat de infanta's het protocol beu zijn en gaan rennen, spelen met de console of praten op de mobiel of wat dan ook dat ze op dat moment leuker vinden. Het zijn kinderen, zijn we het vergeten?
Het personage heeft de jongen van binnenuit opgegeten
Ik denk dat het zo is of dat iedereen gemeen heeft, het karakter dat we van hen hebben gecreëerd, heeft het kind verslonden dat in het middelpunt van alles staat.
We hopen dus dat de infanta's zich gedragen als de Fairytale Princesses, dat die kleine jongen die zo goed is in de sport een gerenommeerd figuur wordt, in de volgende Messi of Ronaldo of Nadal.
Het is logisch, elke vader wil dat zijn kinderen slagen, speciaal zijn, gelukkig zijn, is wat we zeggen wanneer iemand ons vraagt. Maar we realiseren ons niet dat ze dat nu ook kunnen zijn en dat het achtervolgen van een droom je hele leven je tot de meest ongelukkige persoon kan maken die je kent.
Iedereen zegt dat het de moeite waard is als je je droom krijgt, maar Wat gebeurt er als je op de weg blijft?
Naar mijn mening denk ik dat we kinderen gewoon kinderen moeten laten zijn, wat soms al moeilijk genoeg is.
