Vandaag wordt gevierd op Grootouders dag in sommige landen van Latijns-Amerika en Spanje, waardoor het samenvalt met de katholieke liturgie die de heiligen van Joaquin en Ana, grootouders van Jezus, herdenkt. Bovendien viert de VN op 1 oktober de Internationale dag van de ouderen, een dag die in het algemeen alle ouderen herdenkt.
Of het nu op de een of andere datum is, wat duidelijk is, is dat grootouders een fundamenteel stuk zijn in het leven van kinderen en als zodanig het verdienen om een herdenkingsdag op de kalender.
Grootouders, wanneer magie uitkomt
Schoolvakanties dwingen ouders om met kinderen te jongleren. Weinigen zijn de families waarin beide ouders kinderopvang kunnen combineren door hun eigen vakanties af te wisselen, en grootouders spelen vaak een fundamentele rol in deze gevallen.
Dagelijks ontmoet ik op deze data grootouders in parken of supermarkten die voor hun kleinkinderen zorgen. Grootouders glimlachen altijd die de vermoeidheid lijken te vergeten die gepaard gaat met het gewicht van de jaren.
Als ik mijn kinderen zie genieten van hun grootouders en hun grootouders, denk ik dat ze echt geluk hebben, zowel de een als de ander. En ik weet dat op een dag, mijn kleintjes zij zullen het kostbare geschenk waarderen dat het leven hen heeft gegeven.
Omdat wanneer mijn kind op de knieën van zijn grootvader zit, de tijd stopt. Beiden kijken elkaar aan met die wederzijdse bewondering moeilijk te beschrijven en de magie begint. De magie van woorden, tijdloze verhalen en wijsheid die een gebroken stem weet over te brengenEen magie die mijn zoon hypnotiseert tijdens het luisteren, rapt, de ervaringen van een jeugd die enkele decennia geleden plaatsvond. Een jeugd waarin geen mobiele telefoons, tablets of, bij vele gelegenheden, televisie waren.
En mijn kind buigt zijn wenkbrauwen en opent zijn ogen wijd terwijl hij luistert. En ik bekijk het tafereel van een afstand, bang om te naderen breek die speciale halo die de kamer overspoelt niet.
Een tijd later heeft de kalmte van wijze woorden plaatsgemaakt voor een ongebreideld spel typerend voor twee jonge jongens Dat van een grootvader en een kleinzoon. Zowel liggend op de grond, of dansend terwijl je een denkbeeldige trommel speelt, of een bal schopt.
Waar is de chronische pijn of vermoeidheid van een bot door de jaren heen gebogen? Nogmaals, magie! De magie die alleen optreedt wanneer grootouders en kleinkinderen samen spelen.
"Mam, pap, waar zijn je grootouders?" - Mijn kind vraagt het ons. En dan realiseer ik me dat grootouders moeten eeuwig zijn en dat alle kinderen op de wereld er altijd van moeten kunnen genieten; van zijn wijsheid, zijn zelfbeheersing en zijn geduld.
Van die oude handen die nooit zullen loslaten. Van die ogen verborgen onder hangende oogleden die ze nooit uit het oog zullen verliezen. Van die vermoeide voeten die echter nooit moe worden om ze uit te laten wandelen, of van die gedempte stem die sterk naar boven komt om verhalen te vertellen of grappige liedjes te zingen"Onze grootouders wonen in de sterren. Het lijkt erop dat ze ver weg zijn, maar dat zijn ze niet. Ze gaan nooit weg." - En mijn kind is verbaasd. Magisch weer! omdat alleen een grootvader kan een ster aansteken en brengen hun licht door het raam om hun kleinkinderen op afstand en ondanks het verstrijken van de tijd te blijven vergezellen.
Foto's | iStock
