Sara Carbonero zal het WK in Brazilië dekken en haar zoon in Spanje achterlaten: is dit een combinatie van werk en gezin?

Ouders van jonge kinderen schreeuwen al een tijdje om onze werkomstandigheden te verbeteren, zodat we kunnen uitgeven meer tijd met onze kinderen, om voor hen te kunnen zorgen zonder ze aan derden te moeten overlaten en, kortom, ze te laten groeien.

Het is geen triviale zaak, het is geen bevlieging, het is wat elke psycholoog een staat zou aanbevelen als zijn heersers zouden vragen wat beter is op het evolutionaire en emotionele niveau voor kinderen en niet alleen dat, het is wat ouders voor ons willen en onze kinderen hebben daar tijd voor Geef hen liefde, liefde en een opleiding.

Het antwoord van de heersers is tot nu toe zoiets als "ja, rustig aan, we zullen het probleem overwegen en hulp bieden zodat ouders werk en gezinsleven kunnen combineren." En een tijdje deden ze dat. Hoe? Fataal, het creëren van duizenden kinderdagverblijven voor onze kinderen om daar de dag door te brengen terwijl we op dezelfde manier bleven werken. Kom op, wat we in mijn stad 'werk en gezin met elkaar erg slecht begrijpen' zouden noemen.

Nu overstijgt het dat nieuws Sara Carbonero zal het WK in Brazilië dekken en haar vijf maanden oude zoon in Spanje achterlaten en als je erover praat, legt dat uit "Ik ben niet de enige vrouw die werk en moederschap combineert". En natuurlijk ben ik ook een vader en probeer ik op zijn minst te proberen vast te leggen wat volgens mij de basis is van wat de publieke opinie zou moeten zijn, omdat ik niet zwijg: Is dit werk en gezinsverzoening?

Ze kan doen wat ze wil

Je zult me ​​zeker dit willen vertellen: ze kan doen wat ze wil. Natuurlijk kunt u het natuurlijk doen. Het zou meer zijn. Het is zijn moeder, hij is zijn baby en hey, de vader doet hetzelfde, gaat een hele maand naar het WK in Brazilië (als de kwalificaties gebeuren) en laat hetzelfde kind achter in Spanje. Maar als dit het combineren van gezinsleven met werk wordt genoemd, nou, nee, ik denk het niet.

Het gezin verzoenen met werk zou zijn de werkdag zodanig aan te passen dat u meer tijd met uw kinderen kunt doorbrengen. Zoiets als een vermindering van de werktijden voor de moeder en vader (en het zou goed zijn als ze wat compenserende hulp ontvangen vanwege het verlies van koopkracht), zoals het kunnen aanpassen van het werkschema om 's ochtends uw kind te kunnen bijwonen of niet aan te komen om acht uur 's middags, wanneer het kind al slaapt, enz.

Zelfs in staat zijn om, indien mogelijk, te doen onderdeel van het werk thuis, om niet zoveel tijd van uw zoon te scheiden of andersom, om dat te kunnen breng uw kind, indien mogelijk, naar het werk. Ik weet dat het raar klinkt omdat we er niet aan gewend zijn, maar er zijn veel, veel banen, waar een baby niet de minste moeite mee zou hebben.

Dat is niet te verzoenen

Dus nee, vertrek 2-3 weken, of vier als Spanje de finale bereikt, naar een ander land, waardoor je achter het kind blijft, dat wil niet het gezinsleven combineren met werk. Dat is hetzelfde doen wat je zou doen als je geen moeder was, met het enige verschil dat je via zult verbinden webcam Om je zoon te zien

Verzoenen zou zijn om het mee te nemen naar Brazilië en de mogelijkheid te hebben om alleen de wedstrijden en trainingen van Spanje te behandelen. Dat zou je tijd geven om voor je baby te zorgen. Je kunt bij hem zijn terwijl je werkt en iemand kan de leiding hebben als je op de antenne verschijnt.

En als het idee is om van mentaliteit te veranderen, rondhangen met de baby op televisie tijdens het interviewen van voetballers. Misschien maken sommigen je wel gek en zou de samenleving begrijpen dat baby's en moederschap niet haaks staan ​​op een normaal leven, dat het lijkt dat je als moeder of vader voor anderen moet verbergen totdat het kind ouder is. Daardoor kon zelfs de vader vele malen met hem doorbrengen.

Er verandert niets ...

Dus, zoals je zei, Sara: "Ik heb nooit overwogen om te stoppen met werken, ik hou echt van wat ik doe, er is tijd voor alles. Ik hoop alleen dat er een goede wifi-verbinding in het hotel is, dus ik mis niets dat Martin deze weken doet." Er is natuurlijk tijd voor alles, maar degene die verliest is de gebruikelijke, de kleine jongen die niet begrijpt waarom zijn ouders plotseling bijna een maand uit hun leven verdwijnen. Ik hoop dat er een goede wifi-verbinding is, maar het ergste is niet wat je gaat missen. Het ergste is wat je zoon gaat missen, wat zijn ouders zijn.

Ik herhaal: dat is niet om werk met het gezin te verzoenen. Dat is aan het doen hetzelfde als volwassenen zonder kinderen. Dat is door coba te blijven geven aan een systeem dat zo is opgezet dat de zwaksten en hulpelozen degenen zijn die de gevolgen blijven ondervinden.